Suske en Wiske en de idealistische meester Henk

WAARSCHUWING: Dit bericht is in extreme mate geïdealiseerd .





Henk staat voor de klas. Meester Henk is de ideale muziekdocent. Henk hoeft nooit boos te worden, want de klas luistert altijd. Hoe doet meester Henk dat toch?

CREDO: Ideale 'Meester Henk'

Zaterdagochtend, 09.15

Henk stapt zijn bed uit en stapt in zijn wollen konijnensloffen. Over zijn beertjespyama trekt hij een ochtendjas aan en langzaam loopt ie naar beneden om een kop koffie te halen. Hij eet een licht verteerbaar ontbijt, neemt de koffie mee naar de studeerkamer en schuift achter zijn bureau. Vanachter dit bureau schrijft hij zijn ideale lesvoorbereiding. Hij bekijkt de reflectie van de vorige les en bouwt daar op voort. Hij weet tot in de puntjes hoe hij de les wilt hebben en hij vindt de les vooral ook leuk.

Zaterdagochtend, 10.15

Tevreden print Henk zijn lesvoorbereiding uit en leest hem nog een paar keer door. Hij spoelt de koud geworden koffie door de gootsteen, springt onder de douche om vervolgens de weekboodschappen te gaan doen bij onze welbesproken Albert Heijn.

Zondagmiddag 15.10

Henk verstoort de buren met een geweldig gezang. Henk oefent namelijk het liedje die hij met de klas wilt gaan doen. Hij bestudeert het liedje op mogelijke obstakels en oefent de begeleiding op zijn gitaar.
De buren schrapen met de stoelen en slaan met de deuren. Die zijn het gejammer van Henk namelijk goed zat.

Dinsdagochtend, 10.30

Vandaag geeft Henk de les die hij van het weekend heeft voorbereid. Hij komt de klas binnen en de kinderen begroeten hem nieuwsgierig. Hij gaat voor de klas staan en legt de lesvoorbereiding voor zich op tafel. Het komt eigenlijk niet voor dat hij erop moet kijken. De les zit uiteindelijk toch altijd erg goed in zijn hoofd. Henk recht zijn rug en kijkt de kinderen een voor een aan. Hij vertelt wat hij van plan is deze les. Het is meteen duidelijk dat hij overwicht heeft in de klas.

Dinsdagochtend, 11.15

Reflectie op de les:

Meester Henk heeft natuurlijk de ideale les gegeven. Hier de punten:
- Het is duidelijk dat Henk ontzettend veel plezier heeft in zijn les. Hij staat vrolijk voor de klas en maakt af en toe een grapje. De kinderen hangen aan zijn lippen.
- Henk staat recht voor de klas. Hij heeft een open houding. Maar deze houding laat ook zien dat hij boven de klas staat.
- Henk kent de voorbereiding goed uit zijn hoofd. Hij heeft precies goed uitgedacht hoeveel tijd hij voor elk onderdeel nodig had.
- Henk geeft zijn grenzen duidelijk aan. Hij zorgt ervoor dat de kinderen niet over deze grens gaan.
- En Henk is consequent. Het komt natuurlijk zelfs bij de ideale muziekmeester voor dat een leerling toch bijvoorbeeld te veel praat. Henk waarschuwt een keer en de keer erna mag deze bengel naast meester Henk komen zitten. Moet er daarna nog een keer gewaarschuwd worden, wat zelden voorkomt, dan mag hij of zij een paar minuutjes op de gang doorbrengen. Aan het einde van de les spreekt Henk hem/haar nog eventjes aan op het vertoonde gedrag.
- Henk stelt op de juiste manier zijn vragen. Vragen die zouden zorgen voor een losbarsting probeert ie op een andere manier te stellen.
- Aan het begin van de les neemt ie altijd de regels door. Een muziekdocent is natuurlijk geen vaste docent. De kinderen zijn dus vaak een andere manier van lesgeven gewend en andere regels. Om het geheugen op te frissen neemt hij dus eventjes zijn regels met ze door. Als er instrumenten aan te pas moeten komen neemt ie nog wat extra de tijd voor zijn regels.
- Henk is zeker van zijn eigen les. Hij gelooft er echt in. Dit straalt hij over op zijn leerlingen.

Dit was dus meester Henk. Helaas is Henk een fictief persoon. Dus meiden, een relatie zit er niet in...
En wat betreffende de titel; Helaas, het ging niet over Suske en Wiske. De titel was uitsluitend bedoeld als publiekstrekker. Verder over de titel; Het valt nog te bediscussiëren of meester Henk zelf nou idealistisch genoemd kan worden. Hetgeen wat ie bereikt heeft kan dan wel ideaal zijn, maar of hij ook daadwerkelijk naar het ideaal streeft is een ander verhaal... Maar goed, Ik denk dat dat nu wel een beetje te veel diepgang is.....

Bengel de Engel

Vandaag de dag had ik een absoluut gehoor. Vanaf het moment dat mijn wekker afging jammerde er een 'a' in mijn oor. Ik heb niet altijd een absoluut gehoor. Eigenlijk maar heel soms. Ik denk dat het te maken heeft met mijn cyclus. Of met m'n hormonen. Of allebei... Als mijn 'a' dan afdaalt naar een 'gis', zou mijn hormoonspiegel dan soms ook gedaald zijn?


Bengel de Engel

Ik had besloten mijn les helemaal anders te gaan beginnen. Dus hier sta ik dan.. Aarzelend swingend terwijl ik ondertussen met m'n vingers in de maat meeknip. De kinderen kijken me eerst een beetje beduusd aan en krijgen dan langzaamaan door dat het de bedoeling is dat ze met me mee gaan doen. Ik kijk de klas rond. Een meisje links achterin swingt vrolijk mee op de muziek, een jongen rechts achterin staat half op z'n stoel, een ander kind hangt compleet over de tafel heen en 'onruststoker X' zit natuurlijk weer vrolijk met haar rug naar me toe. De kinderen die een normale lichaamshouding aangenomen hebben zijn maar op een hand te tellen. "Ga toch eens allemaal staan," dring ik aan. "Nee! Niet op je stoel!" Jongen rechts achterin had natuurlijk uit deze zin geconcludeerd dat ie maar helemaal op z'n stoel mocht gaan staan. "Gewoon met beide voeten op de grond. Net als ik." De boodschap komt niet aan. Alhoewel... Onruststoker X heeft zich wel een halve slag gedraaid waardoor ik nu haar mooie zijkant zie.
Uiteindelijk zet ik de zangoefening in. Die slaat aan. De kinderen doen leuk mee en ik voer het tempo een beetje op. Dan ineens is alle aandacht weg. Een groep kinderen staat ineens te dringen voor het raam. "Een spook," roept er een. "Zo hé! Ja, een spook," roept een ander hem na. Ik kijk stiekem opzij. De ramen zijn beslagen en inderdaad... een kunstig spookje siert de ramen...

"Ik ga nu het liedje 'Bengel de engel' voorzingen," zeg ik. En inderdaad.. ik doe het nog ook. Veel lachende snoetjes, ze vinden het liedje leuk. 'Meisje Z' steekt haar vinger op: "Dat liedje lijkt op een liedje van Elvis Presley," zegt ze. Ik ben verbaasd. "Heel goed, Z! Het lijkt er inderdaad best wel op!" Z kijkt met een triomfantelijk gezicht de klas in. Daar heeft de rest niet van terug.
Het aanleren van het liedje gaat aardig goed, maar ik weet dat het veel beter zal gaan als ze mee gaan klappen in de maat.
"Klappen is saai," zegt 'onruststoker X'. Maar 'Onruststoker X' vindt alles saai. Dat krijg je ervan als je altijd bij alles met je rug ernaar toe zit.
Ondertussen is het een grote chaos geworden in de klas. Het ziet er uit als een rampgebied. Overal liggen kinderen bezaaid over tafels, stoelen en zelfs op de grond. Ik steek mijn hand in de lucht om ze stil te krijgen, maar daar hebben ze geen oog voor. Uiteindelijk ga ik op m'n stoel zitten met m'n armen over elkaar. En warempel, het werkt! Plotseling zijn alle kinderen stil en kijken me met onschuldige oogjes aan. Ik houd de stilte pijnlijk voelbaar en ga vervolgens verder met de les. Eigenlijk had ik dat moment moeten aanpakken om ze eventjes flink duidelijk te maken waar mijn grenzen liggen.
Al met al heb ik het lied er aardig in kunnen krijgen. Ik heb er in ieder geval heel veel plezier in gehad. Misschien een beetje egocentrisch maar daar gaat het uiteindelijk toch om? Toch?

Piet Piraat

Het is negen uur en vanuit achterin de klas kijk ik continu op m'n horloge. Nog dertig minuten, nog negentwintig, nog achtentwintig, nog.. Ik rommel wat in m'n tas. Kijk de vragen die ik gemaakt heb nog een keer door en check of ik mijn lesvoorbereiding nog weet. Nog 22 minuten, nog 21 minuten, nog... Ik sta op om te kijken of Jeroen al is gearriveerd. Muisstil loop ik de klas uit, wetende dat ik toch stiekem wel wat kinderen uit de concentratie gehaald heb.
Ik loop de gang door, de trap af. Alles is al behoorlijk vertrouwd voor me geworden. Bij de lerarenkamer aangekomen zie ik Jeroen al zitten. Duidelijk op z'n gemak zit ie als een echte meester aan de koffie. Met een frons zit ie mijn lesvoorbereiding door te lezen. Samen nemen we alles nog eventjes door. En dan is het zover...
"We gaan deze les een luisterles doen," hoor ik mezelf zeggen nadat ik de vragen behoorlijk onhandig had uitgedeeld. Tien kinderen bleken toch nog een blaadje te missen, dus dat werd voor mij weer een paar keer heen en weer lopen en uitzoeken welk blaadje ze nou misten.
"Goed, iedereen heeft nu echt drie blaadjes?" Vraag ik nog eventjes voor de zekerheid. Ik hoor niks, dus ik ga er maar vanuit..
"Zoals ik jullie al verteld heb gaan we een luisterles doen. Ik heb ontzettende stoere muziek meegenomen, dus dat moet wel een hartstikke leuke les worden." Ik sta zelf perplex van mijn overtuigende instructie, daar moeten de kinderen natuurlijk wel dolenthousiast van worden. Alleen jammer dat ik ondertussen aan mijn kleren sta te frunniken en mijn blaadjes glad sta te strijken.
Ik zie Jeroen al z'n eerste punt opschrijven: 'Nicole, wees zeker van je eigen les. Als je dat uitstraalt worden de kinderen enthousiast.'
Ik bespreek eerst de vragen om te kijken of alle kinderen ze begrijpen. Het woordje 'sfeer' moet even goed uitgelegd worden. Ik geef hen een voorbeeld: "Als er ruzie in de klas is, is de sfeer slecht. Als het gezellig is in de klas, is de sfeer goed." De kinderen mompelen instemmend. Ze begrijpen het.
Dan is het spannende moment aangebroken. De cd gaat aan en de kinderen mogen de vragen gaan maken. Stoere muziek van 'pirates of the caribbean' vult het lokaal. Velen vinden het mooi, maar weten het niet zo goed te benoemen. "Wat is dit nou eigenlijk?" Roept er een. "Klassieke muziek of..." Ze haalt haar schouders op. Ze weet eigenlijk helemaal niet zo goed hoe ze het anders zou kunnen noemen.
Ik denk eventjes na hoe ik het het beste kan uitleggen. "Dit is filmmuziek," vertel ik. "Het heeft een thema, iets herkenbaars in de muziek wat vaak terugkomt." Ik krab me even achter het hoofd. "Er zit heel veel emotie in en er kan heel veel veranderen in de muziek, omdat er ook heel veel kan veranderen in de film." Ik zie haar nadenken, eventjes haar wenkbrauwen fronsen, om zich vervolgens weer op haar vragen te storten.
Ik zet de cd uit en vraag de aandacht van de kinderen. Wonderbaarlijk zijn ze aardig snel stil.
"X, welke instrumenten heb je allemaal gehoord?" Vraag ik, de rest van de vingers negerend.
"Ik hoorde Violen en een gitaar." (ze hoefden maar twee instrumenten te noemen)
"Een gitaar?" Vraag ik verbaasd. " Ik heb geen gitaar gehoord, maar misschien zit ie er inderdaad in." Oeh, fout antwoord! Heel erg fout.. Ik zie Jeroen alweer schrijven... 'Als iemand een fout antwoord geeft moet je er niet omheen draaien. Zeg dat het fout is en leg uit waarom'

De andere vragen worden bijzonder goed beantwoord. Ze kunnen me heel goed uitleggen wat het tempo van de muziek is, wat voor veranderingen te horen zijn en wat de sfeer van de muziek is.
Dan komen we alweer uit bij de laatste vraag. Maar deze vraag heeft wel eventjes wat tijd nodig. Ze mogen een stripverhaal of een tekening maken bij wat ze horen in de muziek. Ik heb een bepaald nummer gekozen van de cd waarin een aantal duidelijke sfeerveranderingen in te horen zijn. Ik leg uit wat de bedoeling is en de kinderen gaan aan de slag. Ze laten hun fantasie de vrije loop en er komt heel veel interessants uit voort. Een aantal kinderen mogen voor de klas hun tekening laten zien en erover vertellen.
"Ik heb een bos getekend met een meisje erin. Ze is haar moeder kwijt," vertelt Meisje X.
"Heel goed," prijs ik haar. "En als je goed nadenkt over hoe de muziek ook alweer klinkt, denk je dan dat het meisje haar moeder weer teruggevonden heeft?" Oeeei, lastige vraag. Meisje X trekt wel een heel moeilijk gezicht. Ik besluit haar een handje te helpen: "De muziek gaat van verdrietig, naar vrolijk en dan naar weer verdrietig." Meisje X zucht: "Dan denk ik van niet. Tijdens dit nummer vindt ze haar moeder niet terug." Een voor een komen er nog een paar naar voren
"Ik heb maan en sterren getekend, want de muziek klonk heel donker. Alsof het nacht was."
"Ik heb een schip getekend, want deze muziek gaat over piraten."
"Ik heb spongebob met zijn familie getekend en de neef van spongebob die spookpiraat is."
"Ik heb een eenzame jongen getekend, want de muziek klinkt heel eenzaam en verdrietig."
Heerlijk gewoon die kinderfantasie!


Nog even een vraagje aan jullie. Het is een kort vraagje, maar het antwoord is moeilijk:
Hoe blijf je consequent?

De les begint...

Ieder ander zou denken dat ie in een nachtmerrie terechtgekomen zou zijn. Kinderen vliegen door het lokaal en proberen zowaar een halve kring te maken. Met hels kabaal schuiven de tafels in het rond. Onruststoker X voert een heftige discussie met onruststoker Y. Met een mokkende afsluiting van 'je hoeft niet zo stoer te doen joh' nemen ze plaats in de kring. Onruststoker Y besluit ineens dat ie aan de andere kant van de kring moet gaan zitten. Hij heeft zijn stoel al opgetild en probeert zich er aan de andere kant tussen de wurmen. De andere kinderen protesteren luid. Ik besluit in te grijpen. Alweer veel te laat natuurlijk. " Y, waar ben je nou eigenlijk mee bezig? Waarom moet je nou weer helemaal aan de andere kant gaan zitten." "Anders klopt de kring niet," bromt hij stoer. Ik vertel hem eventjes dat ie gewoon op zijn oude plek moet gaan zitten en dat het niet de bedoeling is dat iedereen maar heen en weer gaat schuiven. "Anders zijn we morgen nog bezig," besluit ik. Onverstaanbare woorden fluisterend, die vast als liefkozingen voor mij waren bedoeld, pakt onruststoker Y zijn stoeltje weer op en probeert zich er weer aan de andere kant tussen te wurmen. En natuurlijk, de kinderen hadden het gat allang weer gedicht...

Ik leg uit dat we een sinterklaasrap gaan doen en dat we ook met instrumenten gaan werken. Deze zin alleen al zorgt alweer voor een explosie. De kinderen beginnen door elkaar te schreeuwen. Ze moeten kosten wat het kost hun mening door de klas roepen. Ik steek geduldig mijn hand in de lucht en probeer de boel te sussen. IJverig kind X doet me meteen na. "Goed zo X." zeg ik. Een paar kinderen volgen. "Goed zo Y. En goed zo Z."

Uiteindelijk is iedereen stil. Alleen onruststoker X zit nog omgedraaid op haar stoel. "X, zou jij je niet eventjes omdraaien?" zeg ik tegen haar rug. "hmhm...Pff pfff," zegt de rug van onruststoker X. "Wat zeg je?" Vraag ik vriendelijk. "Hmpflie." En onruststoker X draait zich om.

Mooi! Denk ik bij mezelf. Dan kunnen we nu beginnen. Maar ondertussen zijn we alweer tien minuten verder...

Zoals je leest kostte het nogal wat tijd voordat de kinderen braaf in de kring zaten. De les beginnen is en blijft voor mij een lastig punt, want als we eenmaal bezig zijn, doen de meesten wel gewoon goed mee. Mijn vraag aan jou: Hoe raak ik niet te veel tijd kwijt aan een kring maken, instructie geven, etc.